Στη συνέχεια παρακολουθήσαμε άλλες ημερίδες στην Αθήνα, μία και στο Ναύπλιο, ήρθαμε σε επαφή με ανθρώπους, διαβάσαμε βιβλία, μελετήσαμε υλικό σχετικό με το μουσείο του Πολυδρόσου, την ιστορία του χωριού. Αρχίσαμε να δομούμε το πλαίσιο. Ξεκλέβοντας τις καλύτερες ιδέες, σημειώνοντας τα αρνητικά που πρέπει να αποφύγουμε. Συγκεκριμένα:
Γνωρίσαμε στις 22/10/2014 την "Αγγελική" του Μουσείου Παιδείας του πανεπιστημίου Αθηνών και μαγευτήκαμε. Μιλήσαμε με τους επικεφαλής του μουσείου και πήραμε το πρώτο θετικό μήνυμα πως ενδιαφέρονται να έρθουν στην ημερίδα μας. Μας φάνηκε παράξενο. Θα έρθουν 500 χιλιόμετρα μακριά; Και όμως αποδείχτηκε πως το εννοούσαν!
Στις 7/12/2014 βρεθήκαμε για ημερίδα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά. Και τρεις μέρες αργότερα παρακολουθήσαμε το βιωματικό σεμινάριο που τη συμπλήρωνε. Για το πώς οργανώνουμε μια διδακτική επίσκεψη σε μουσείο.
Στις 25 Μαρτίου 2015 οργανώσαμε επίσκεψη για τα μέλη της Αδελφότητας στο νέο μουσείο της Ακρόπολης.
Και στις 29 του μήνα εκδρομή στον Ακροκόρινθο και στην Αρχαία Κόρινθο. Με σκοπό να μάθουμε στην πράξη πως συντονίζουμε μια ομάδα ενηλίκων σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά και να καλλιεργήσουμε στα μέλη μας το ενδιαφέρον για τα μουσεία.
Στις 2/4/2015 κάναμε εφαρμογή στη διδακτική επίσκεψη μαθητών στο Ναυτικό Μουσείο Ελλάδας.
Στις 4/4/2015, Σάββατο του Λαζάρου, μια ακόμη ημερίδα, στο Μαράσλειο, με θέμα "Μουσείο και Παιδί".
Στις 5/4/2015 επίσκεψη το Μουσείο Σχολικής Ζωής και περπάτημα στην Πλάκα συμμετέχοντας στο πρόγραμμα "Στα βήματα του Παπαδιαμάντη".
Αμέσως μετά το Πάσχα επισκεφθήκαμε το Πολύδροσο και είχαμε σειρά επαφών για να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία και τη συγκατάθεση για διοργάνωση ημερίδας. Μιλήσαμε με τον πρόεδρο της κοινότητας Πολυδρόσου, τον πρόεδρο του Φιλοπροόδου Συλλόγου Πολυδροσιτών, τον διευθυντή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Θεσπρωτίας, τη σχολική σύμβουλο προσχολικής αγωγής Θεσπρωτίας, τον υπεύθυνο του μουσείου του ΦΣΠ. Και με τη δήμαρχο Σουλίου στο τηλέφωνο μόνο αφού δεν καταφέραμε να βρούμε ελεύθερο χρόνο για συνάντηση από κοντά.
Γυρίζοντας στην Αθήνα βάλαμε μπροστά το πρόγραμμα. Η ημερομηνία ήταν πια καθορισμένη. Για την Κυριακή, 5 Ιουλίου 2015. Τα πλάνα άρχισαν να καταστρώνονται και κορυφαίο βέβαια θέμα ήταν το κλείσιμο εισηγητών.
Στις 18 Απριλίου 2015 με τη βοήθεια μιας κορυφαίας Ελληνίδας ξεναγού, της κ. Διοτίμας Λιαντίνη, ξεναγήσαμε τα μέλη της Αδελφότητας στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Ξέροντας πως έχει κάνει διδακτορικό με θέμα: "Το Μουσείο και η Διδακτική της ιστορίας, του πολιτισμού και της τέχνης". Της κάναμε πρόταση να είναι κοντά μας και στην ημερίδα. Δυστυχώς είχε ήδη κλείσει εκείνο το διάστημα άλλη υποχρέωση.
Συνεχίσαμε τις επαφές μας προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε τους καλύτερους και ταυτόχρονα να υπάρχει ένας οργανικός δεσμός ανάμεσα στις εισηγήσεις. Να μην είναι μια στο καρφί και μια στο πέταλο.
Στις 9/5/2015 μια ακόμη ημερίδα. Διημερίδα για την ακρίβεια. Στα Ράλλεια πειραματικά σχολεία. Με εκλεκτό επιτελείο ομιλητών και άψογη διοργάνωση. Θέμα: "Αφήγηση και Ακρόαση". Και μπορεί το θέμα να μη μαρτυρά αλλά πραγματικά πήραμε πάρα πολλά από την εκδήλωση αυτή. Ιδιαίτερα από την εισήγηση του διευθυντή του σχολείου με τίτλο: "Ο αφηγηματικός λόγος των ερειπίων" αλλά και το βιωματικό εργαστήρι για την ψηφιακή αφήγηση.
Στις 18 Μάη ξανά στο Μουσείο Σχολικής Ζωής. Παγκόσμια ημέρα των Μουσείων. Και ημερίδα για εκπαιδευτικούς με θέμα το σχεδιασμό προγράμματος για την επίσκεψη μαθητών σε μουσείο. Με την εξαίρετη στο αντικείμενο κ. Μαρίζα Ντεκάστρο.
Στις 23 Μάη ημερίδα στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στη Νέα Κίο, στο Ναύπλιο. Εδώ το αντικείμενο ήταν το περιβαλλοντικό μονοπάτι που αναδεικνύει μια πόλη και τα αξιοθέατά της.
Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία προετοιμαστήκαμε. Μην αφήνοντας βιβλίο και υλικό σχετικό να μην το διαβάσουμε και να πάρουμε ιδέες.
Και φυσικά ήρθαμε σε επαφή με πολλούς ανθρώπους για να επιλέξουμε εισηγητές ή και να οργανώσουμε παράλληλες δράσεις. Μιλήσαμε στα τηλέφωνα, ανταλλάξαμε υλικό. Βγήκε ένα πρώτο πρόγραμμα, διορθώθηκε, βγήκε η πρόσκληση, φτιάχτηκε με βοήθεια γραφίστα η αφίσα. Ανέβαινε υλικό στο διαδίκτυο, ετοιμαζόταν εκπαιδευτικό υλικό. Ένας οργασμός δουλειάς που άρχισε να έχει τα πρώτα θετικά του αποτελέσματα. Η Πανηπειρωτική πρώτα, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων μετά, μας έθεσαν υπό την αιγίδα τους. Αργότερα και ο Δήμος Σουλίου δήλωσε συνδιοργανωτής.
Κλείσαμε με τη ΘΕΑΤΟ την προβολή ταινίας. Μας ζητήθηκε από το ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ να κάνουν κι εκείνοι τοποθέτηση. Άρχισαν και οι δηλώσεις συμμετοχής από εκπαιδευτικούς. Τηλέφωνα συνεχώς και με το χωριό, να ετοιμαστεί ο χώρος, να κοπούν χόρτα, να κανονιστούν τα κεράσματα στο Μεσοχώρι, να συνεννοηθούμε για το κρασάκι και τις πίτες...
Ήταν ένα ωραίο ταξίδι. Που έληξε απότομα πριν από λίγες ημέρες. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Ιουνίου. Ενώ τελείωνα τις λεπτομέρειες του εκπαιδευτικού πακέτου. Με πήραν τηλέφωνο. Ο Τσίπρας έκανε διάγγελμα. Πάμε για δημοψήφισμα στις 5 Ιουλίου.
Κόκαλο.
Και τώρα εσείς με ρωτάτε να σας πω τι θα γίνει στις 5 Ιουλίου. Και να βγάλω ανακοίνωση. Ωραία. Σας την έβγαλα. Την ψυχή μου ολόκληρη. Ένα όνειρο ζωής. Που κατέρρευσε σαν πύργος από τραπουλόχαρτα μέσα σε λίγα λεπτά.
Από την πρώτη στιγμή που έμαθα για το δημοψήφισμα, ανάρτησα την είδηση πως λόγω δημοψηφίσματος η ημερίδα αναβάλλεται. Γιατί δε μου έκανε καρδιά να γράψω: Ακυρώνεται οριστικά.
Ορίστε λοιπόν το είπα και αυτό. Πως δεν άντεχα να το πω με αυτή τη λέξη. Να με συμπαθάτε. Το λέω τώρα. Και λαμβάνοντας υπόψη και τις δραματικές εξελίξεις στη συνέχεια.
Κανένα περιθώριο δεν υπάρχει να μετατεθεί η ημερομηνία στη διάρκεια αυτού του καλοκαιριού. Με τις τράπεζες κλειστές. Με τα βενζινάδικα να έχουν ουρές. Μην ξέροντας τι άλλο θα μας ξημερώσει. Κυριολεκτικά. Αφού τελευταία μέσα στα άγρια μεσάνυχτα μαθαίνονται τα νέα που φέρνουν τα πάνω κάτω στη ζωή μας.
Κι εγώ, ειλικρινά, δεν αντέχω να ξαναβάλω μπροστά μια νέα εκδήλωση. The game is over, είπε εκείνος ο τύπος στις Βρυξέλλες και η ελληνική κυβέρνηση πήγε σε δημοψήφισμα. Παρομοίως να πω κι εγώ "Η Ημερίδα is over".
Ξέρω πως κάποιοι στενοχωρήθηκαν πολύ. Άλλοι μπορεί και να χάρηκαν. Και για τους πολλούς "σιγά τα ωά". Εδώ ο κόσμος καίγεται. Οι ημερίδες μας μαράνανε.
Και για μένα; Καβάφης! Για μένα όλο αυτό ήταν ένα ωραίο ταξίδι. Έμαθα πολλά, συνάντησα συντρόφους για Ιθάκη, είδα και την ασκήμια των ανθρώπων και έγινα πιο σοφή.
Εξηγώ μάλιστα πως η αναβολή για τις επόμενες μέρες δεν είναι ανέφικτη μόνο λόγω των πολιτικών εξελίξεων. Από την αρχή που κουβεντιάσαμε το όλο ζήτημα με τον κ. Νάτση, τον διευθυντή πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Θεσπρωτίας, καταλήξαμε πως πρέπει το αργότερο να γίνει μέσα στις πρώτες ημέρες του Ιουλίου. Μετά οι εκπαιδευτικοί σκορπίζουν για διακοπές. Το ίδιο μου είχαν τονίσει και αρκετοί εισηγητές. Κι ακόμη το χωριό μας έχει πληγεί το τελευταίο διάστημα από πολλούς θανάτους και πια έχουμε μπει στον κύκλο των μνημοσύνων. Πώς μπορείς να διαταράξεις τα έθιμα και τον πόνο των ανθρώπων με ημερίδες;
Δε γίνεται. Πολύ απλά δε γίνεται. Κι όταν κάτι δε γίνεται, το παίρνεις απόφαση. Τι άλλο να κάνεις; Να βάλεις τα κλάματα;
Κι όσοι πραγματικά είχατε μοιραστεί μαζί μου αυτό το όνειρο, δώστε μου λίγο χρόνο. Να συνέρθω. Μη με πιέζετε τόσο εδώ και τώρα να βγάλω εξαγγελία. Στο κάτω κάτω υπάρχει και ένα συλλογικό όργανο που θα πρέπει να πάρει τις σχετικές αποφάσεις. Η Αδελφότητα Πολυδροσιτών. Θα συνεδριάσει σε λίγες ημέρες. Θα εξετάσει την κατάσταση. Θα πάρει αποφάσεις.
Μπορεί η αναβολή να ήταν υποχρεωτική λόγω δημοψηφίσματος. Μα τα περαιτέρω θα τα αποφασίσει το ΔΣ της Αδελφότητας.
Έχω κάποιες σκέψεις. Μα δεν είναι της παρούσης να τις ανακοινώσω.
Κρατήστε πως στις 5 Ιουλίου γίνεται δημοψήφισμα. Και φυσικά δεν μπορεί ταυτόχρονα να γίνει ημερίδα. Αυτό απορώ που το ρωτάτε. Είναι δυνατόν; Σε μέρα εκλογών; Πώς; Αλλά και πού;;; Ο χώρος που θα κάναμε την ημερίδα είναι εκλογικό κέντρο.
Αλλά και το επόμενο διάστημα είναι παντελώς αδύνατον να ξαναστήσουμε εξαρχής την εκδήλωση. Τόσοι άνθρωποι να ξανασυντονιστούμε σε κοινή ημερομηνία.
Το κρίμα είναι τόσες εισηγήσεις που ετοιμάστηκαν...
Κάτι ελπίζω θα βρεθεί. Να μην πάει χαμένος τόσος κόπος.
Δώστε μας όμως χρόνο. Τέτοια πράγματα δε γίνονται στο ποδάρι. Θα δούμε πώς, θα δούμε πότε, θα εξετάσουμε και του πού και το πώς.
